Θεωρούμε πως η
πόλη είναι και χρειάζεται να συνεχίσει να είναι ένα patchwork διαφορετικών
ατμοσφαιρών. Στο πλαίσιο αυτό, ο δημόσιος χώρος συνυφαίνει αυτές τις
διαφορετικότητες, λειτουργώντας ως ένας τοπικός ενεργοποιητής (Activator). Στο επίπεδο μιας γειτονιάς,
ένας ενεργοποιητής ενώνει τους
κατοίκους γύρω από κοινούς στόχους και απαραίτητα είναι ένας δημόσιος χώρος προκλητικός για τον άνθρωπο˙ προκαλεί
την δράση του κατοίκου και την οικειοποίηση του από αυτόν.
Τι είναι όμως
δημόσιος χώρος σήμερα; Βρίσκουμε πως ο δημόσιος χώρος ποικίλλει τόσο σε κλίμακα
όσο και σε «φυσικότητα» (παρουσία του φυσικού). Έτσι, σε μια κλίμακα από το
Άγριο στο Αστικό, βλέπουμε το Δάσος, το Αστικό Πάρκο, μία περιοχή Αστικών
Καλλιεργειών, μία Πλατεία, ένα Pocket Park, ένα πεζόδρομο, μέχρι το στοιχειώδες πεζοδρόμιο. Ανάλογα
με την κλίμακα του χώρου, αυτός ,μπορεί να περιλαμβάνει 1 ή περισσότερους ενεργοποιητές.
Τι καθιστά
έναν δημόσιο χώρο, ενεργοποιητή; Στην
πραγματικότητα ένα σύνολο πληροφοριών συνοδεύει κάθε χώρο προσδιορίζοντας την
ιδιαιτερότητα του. Είναι τα φυσικά χαρακτηριστικά του χώρου,
τα γεωμετρικά του χαρακτηριστικά,
τα προγραμματικά του χαρακτηριστικά, οι επιθυμίες των κατοίκων –οι οποίες σε
επίπεδο δημόσιου χώρου μπορούν να γίνουν αντιληπτές ως τάσεις ενός πλήθους
ανθρώπων-, και τέλος απρόβλεπτα γεγονότα (events).
Ως σχεδιαστές
διαχειριζόμαστε τις δυναμικές που προκύπτουν από αυτό το datascape,
σχεδιάζοντας τον ενεργοποιητή ως ένα
«νέο έδαφος», σε συνδιαλλαγή με την υπάρχουσα τοπογραφία. Κάθε ενεργοποιητής ενσωματώνει κάποιες από
τις σχεδιαστικές στρατηγικές που έχουμε αναπτύξει για έναν συνεργετικό δημόσιο
χώρο. Αυτές είναι, πρώτον, σχεδιασμός του χώρου με παροχή υποδομών στον κάτοικο
(στοιχειώδεις όπως παροχές ρεύματος, wi-fi ή…),
δεύτερον, ορισμός συλλογικών μοντέλων διαχείρισης του χώρου και τρίτον,
«πειράζοντας» την τοπογραφία (μπορεί να σημαίνει υπερβολή στοιχείων της
τοπογραφίας με άξονα την αύξηση της διάδρασης χώρου-κατοίκου).
Τέλος,
θεωρούμε απαραίτητο οι δημόσιο χώροι/ ενεργοποιητές να ενώνονται σε ένα δίκτυο
δημόσιων χώρων. Αυτό σημαίνει για μας αυξημένη διάδραση χώρου-κατοίκου, συνεχή
κίνηση, και μεγαλύτερο εύρος επιρροής ενός δημόσιου χώρου (πέρα από τα όρια
μίας γειτονιάς). Στην πρόταση μας το τοπίο λειτουργεί ως το δομικό πλαίσιο της
πόλης, παρέχοντας μέσω της τοπογραφίας τη σύνδεση των δημοσίων χώρων, που
επιδιώκουμε.
